Por Wilson Rogelio Enciso
LA VOZ DE GOICOECHEA.- Ester, tengo que declarar que, además de lo escrutado en tu lenguaje corporal durante las charlas en las cuales hemos coincidido y tras conocer tu impresionante prontuario, solo puedo agregar que eres un ser excepcional, inmenso. No muy seguido se topa uno con una mujer con títulos, trabajos y triunfos gigantes cosechados, seguramente con ingentes esfuerzos y privaciones, así como con esa disciplina inquebrantable que vence obstáculos infranqueables. Como es evidente en tu caso, maestra, y de esto habla por sí sola tu obra. Ojalá yo tuviese o alcanzase algún día siquiera un décimo de tus logros, con lo cual me daría por satisfecho y triunfador para el resto de mi vida.
Pero esto y mucho más está dicho y escrito en los pergaminos de la historia literaria mundial, donde tu nombre y obras pernoctarán por siempre, cual herencia invaluable para quienes te siguen el paso.
Por lo tanto, mi querida y respetada Ester, quiero ofrecerte este detalle para que lo guardes en el cofre de tu alma.
Tengo que confesarte que, además de admirar y aplaudir lo que has hecho y logrado a lo largo de tu existencia, hay algo en ti que aprecio más que nada, que me impacta y que quisiera tener por siempre, cual perenne y grata reminiscencia. Se trata de esa sonrisa sincera y vivaz que se asoma a tus ojos, con la cual acaricias y reconfortas a quien tenga la dicha… qué digo dicha: ¡el placer! de verla, de recibirla, de ser mirado por ti. Porque, Ester, cuando sonríes con tus ojos, ¡ay, mujer!, le calmas a quien sea esa prisa mundana que afecta al ser humano y que le impide detenerse a contemplar y disfrutar de las cosas bellas y gratuitas de la vida; como un atardecer, el vuelo del colibrí, el perfume de la flor de cera o el del geranio...
Esa sonrisa tuya, Ester, sosiega espíritus agobiados, amén de desatar pasiones extrañas... las que algunos vates llaman inspiración.
Ester, además de las galas de tu hoja de vida y de la sonrisa magnética que engalana tu rostro de embrujo tropical, tienes la fuerza y la belleza protagónicas de un personaje para un poema, un relato, una narración romántica o una novela... ¡Cómo me gustaría que algún día tal obra fuese de nuestra autoría!
*Wilson Rogelio Enciso (Colombia, 1958) es autor de novelas, relatos y narraciones románticas (wrenciso.com). Obras por las que ha recibido varios reconocimientos internacionales. Esta, su narración romántica No. 176, Para Ester, se la compuso a la poetisa y escritora brasileña Ester Abreu Vieira de Oliveira (Vitoria, 31 de enero de 1933) y la leyó durante su cumpleaños número 89, celebrado en reunión virtual con más de treinta amigos de letras y artes de diversas nacionalidades que se dieron cita para tan magna e inédita ocasión.
Στην Εσθήρ
(Ρομαντική αφήγηση Νο. 176)
Εσθήρ, οφείλω να δηλώσω ότι, εκτός από αυτό που εξετάστηκε εξονυχιστικά στη γλώσσα του σώματός σου κατά τη διάρκεια των συνομιλιών στις οποίες συνοδοιπορήσαμε και αφού γνώρισα την εντυπωσιακή σου πορεία, μπορώ μόνο να προσθέσω ότι είσαι ένα εξαιρετικό, τεράστιου ύψους ον. Σπάνια συναντά κανείς μια γυναίκα με τίτλους, έργα και τεράστιους θριάμβους, σίγουρα μέσα από τεράστιες προσπάθειες και δυσκολίες, καθώς και με αυτή την άθραυστη πειθαρχία που ξεπερνά τα ανυπέρβλητα εμπόδια. Όπως είναι εμφανές στην περίπτωσή σου, δασκάλα, η δουλειά σου μιλάει από μόνη της. Μακάρι να μπορούσα να φτάσω μια μέρα έστω και το ένα δέκατο των επιτευγμάτων σου, με τα οποία θα ήμουν ικανοποιημένος και θριαμβευτής για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Αλλά αυτό και άλλα πολλά λέγονται και γράφονται στις περγαμηνές της παγκόσμιας λογοτεχνικής ιστορίας, όπου το όνομα και τα έργα σας θα ξενυχτούν για πάντα, ως ανεκτίμητη κληρονομιά για όσους σας ακολουθήσουν τα βήματά σου.
Γι' αυτό, αγαπητή και σεβαστή μου Εσθήρ, θέλω να σου προσφέρω αυτή τη λεπτομέρεια για να την κρατήσεις στα βάθη της ψυχής σου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι, εκτός από το να θαυμάζω και να επικροτώ ό,τι έχεις κάνει και επιτύχει σε όλη σου τη ζωή, υπάρχει κάτι μέσα σου που εκτιμώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, που με επηρεάζει και που θα ήθελα να το έχω για πάντα, ως αιώνια και ευχάριστη ανάμνηση. Είναι εκείνο το ειλικρινές και ζωηρό χαμόγελο που εμφανίζεται στα μάτια σου, με το οποίο χαϊδεύεις και παρηγορείς όποιον έχει την ευτυχία... τι λέω ευτυχία; - την απόλαυση! - να το δει και να το λάβει σαν τον κοιτάξεις. Γιατί, Εσθήρ, όταν χαμογελάς με τα μάτια σου, ω, γυναίκα!, ηρεμείς όποιον έχει πιαστεί σε αυτήν την κοσμική βιασύνη που επηρεάζει τον άνθρωπο και που τον εμποδίζει να σταματήσει να συλλογιστεί και να απολαύσει τα όμορφα και ελεύθερα πράγματα στη ζωή – όπως το ηλιοβασίλεμα, το πέταγμα του κολιμπρί, το άρωμα του λουλουδιού, του κεριού ή του γερανιού...
Αυτό το χαμόγελό σου, Εσθήρ, ηρεμεί τα καταβεβλημένα πνεύματα, εκτός από το ότι εξαπολύει περάξενα πάθη... αυτά που κάποιοι βάρδοι αποκαλούν έμπνευση.
Εσθήρ, εκτός από τις λεπτομέρειες στο βιογραφικό σου και το μαγνητικό χαμόγελο που κοσμεί το μαγευτικό τροπικό σου πρόσωπο, έχεις την κορυφαία δύναμη και ομορφιά ενός χαρακτήρα για ένα ποίημα, μια ιστορία, μια ρομαντική αφήγηση ή ένα μυθιστόρημα... Πόσο θα ήθελα μια μέρα ένα τέτοιο έργο να ήταν το κοινό συγγραφικό μας έργο!
Σχετικά με τον συγγραφέα αυτού του άρθρου:
Ο Wilson Rogelio Enciso (Κολομβία, 1958) είναι συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και ρομαντικών αφηγήσεων (wrenciso.com). Έργα για τα οποία έχει λάβει πολλά διεθνή βραβεία. Αυτή, η ρομαντική του αφήγηση Νο. 176, Para Ester (για την Εσθήρ), γράφτηκε για την Βραζιλιάνα ποιήτρια και συγγραφέα Ester Abreu Vieira de Oliveira (Βιτόρια, 31 Ιανουαρίου 1933) και το διάβασε στα 89α γενέθλιά της, που γιόρτασε σε μια εικονική συνάντηση με περισσότερους από τριάντα φίλους των γραμμάτων και των τεχνών διαφόρων εθνικοτήτων που συγκεντρώθηκαν για μια τόσο μεγαλειώδη και πρωτόγνωρη περίσταση.
Μετάφραση στην Ελληνική Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία
Traducido en el griego par Irene Doura-Kavadia
*
Los comentarios expresados en las secciones de opinión, reclamos del pueblo, campos pagados, negociemos y en la opinión de los lectores y comentarios de terceros al final de las notas o en las páginas de redes sociales, son responsabilidad exclusiva de sus autores. La Voz de Goicoechea (www.lavozdegoicoechea.info) es un medio de comunicación independiente, y no toma como suyas dichas opiniones por lo que no se responsabiliza por el contenido emitido por terceros.
nos interesa tú opinión al respecto. Te invitamos a participar...
Escríbenos a nuestro correo electrónico
0 Comentarios
Queremos ver tus comentarios, estos nos enriquecen y ayudan a mejorar nuestras publicaciones :
_______________________________________________